Blurry eyes...
My medium of choice those days...
When night falls...
Outside or within...
Wednesday, March 26, 2008
Friday, March 21, 2008
Thursday, March 20, 2008
A line...
Έτσι λοιπόν μαθαίνει κανείς...
πως οι γραμμές συχνά είναι καθαρά προσωρινές...
και εύκολα κανείς τις ποδοπατά...
συχνά χωρίς αντίσταση...
σαν σκιές...
αρκεί να το συνειδητοποιήσει...
Wednesday, March 19, 2008
Saturday, March 15, 2008
Friday, March 14, 2008
Ορίζοντας...
Χαράματα...
Σε λίγο το τραίνο θα αρχίσει να κυλάει...
Για Νέα Υόρκη...
Κι εγώ θα είμαι σε λίγο για πρώτη φορά στην Πόλη των Πόλεων...
Έτσι απλά...
Thursday, March 13, 2008
Θυμήθηκα...
Κάθε φορά που βλέπω αυτές τις μέρες νεκροταφείο, στης New England τα μέρη όπου τριγυρνώ σκέφτομαι τους στίχους του Lovecraft από το "The call of Kthulu"...
"That is not dead, which can eternal lie...
and yet with strange aeons...
death may die..."
Wednesday, March 12, 2008
I wish I was sailing...
Υδάτινη πολιτεία κι η Βοστόνη...
κυριαρχεί το νερό...στην πόλη...και στην ζωή των ανθρώπων...
όμορφα...
Tuesday, March 11, 2008
Παιχνίδι...
"Ίσως να 'ναι μια παράκρουση, βέβαια, ή ίσως θεία παρέμβαση ή ίσως μια απεγνωσμένη προσπάθεια να οικειοποιηθούμε κάτι σ' ένα κόσμο που τίποτα δεν μας ανήκει. Ή πάλι μπορεί να αυτές τις στιγμές να καταλαβαίνεις άξαφνα όλο το μάταιο του κόσμου κι αυτό σε γεμίζει με μια αστεία έπαρση. Γελούσα. "
Τάσος Λειβαδίτης, από το "Βιολέτες για μια εποχή"
Sunday, March 9, 2008
Ex altis...
Μόνος...
σ' ένα ημιφωτισμένο ουρανό,
που αναλύει το ψύχος του
σε τόνους του πάγου...
Νιώθω ακίνητος...
"καταδύομαι μαζί σου...", είχες γράψει.
ταλαντεύεται το σκάφος
από κλωστές των αιθέρων αιώνιες κρεμασμένο...
Ξεκίνησα...
Wednesday, March 5, 2008
Face a la mer...
Σκέψου...
μια πίστα στην άκρη της θάλασσας...
πίστα από βράχια...
ή καλύτερα από λάβα πετρωμένη...
λάβα πεπρωμένη...
Κι έπειτα χόρεψε...
ντυμένη στα χρώματα του πετροκέρασου...
με ένα ζευγάρι παπούτσια...
φτιαγμένο από σύννεφα και βροχή...
ίσως και λίγα δάκρυα...
Με το πρώτο "μαρκάρισμα" θα σε συναντήσω...
στο άγριο φως ενός απογεύματος...
στα μάτια σου ο ορίζοντας,
θα με κοιτά ανεξερεύνητος...
και θα γελάς...
Γέλιο σαν σταγόνες πάνω στο νερό...
ύδωρ επί ύδατος...
υγρό το σώμα...
υγρή κι η ψυχή...
ΔΕΗ...
Μιας και μόλις ήρθε πάλι το ρεύμα στο σπίτι είπα να μοιραστώ μια φωτό που έβγαλα το καλοκαίρι στην Μεγαλόπολη...Λίγο πριν από την καταστροφή...