Ξέρω πλέον,
ζω για τα πάνω
και τα κάτω του κόσμου...
για το αμέσως πριν...
και το αμέσως μετά το "μαζί"...
για το φως που δεν βλέπεις...
για τους ήχους που δεν ακούς...
για έναν ήλιο που ζεσταίνει το χιόνι
και ένα δροσερό αέρα στην μέση του καλοκαιριού...
την σφυρίχτρα της σιωπής,
μόνο οι σκύλοι κι εγώ θα την αφουγκραστούμε...
Friday, April 25, 2008
Invisible Light...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
ΑΓΑΠΗΤΕ ΣΥΝΤΑΞΙΔΙΩΤΗ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΑ "ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΩ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ"ΘΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΑ ΟΤΙ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΕΡΑΚΙ ΠΟΥ ΦΥΣΑΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΛΙΓΟ ΤΑΡΑΓΜΕΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΜΥΡΑ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΤΩΝ ΓΡΗΓΟΡΩΝ ΠΛΟΙΩΝ ΑΥΤΑ... KEEP WALKING...
Ζω για όλα αυτά,
αλλά επειδή ζω,
θυμάμαι...
είμαστε το 'ανάμεσα' αγαπημένε μου...
φιλί.
Post a Comment