Ένα καλοκαίρι χρόνια πριν στην Ναύπακτο...
Με μια άλλη γυναίκα...
Με μια άλλη αγκαλιά κι άλλες σκέψεις...
Νομίζω πως δεν είμαι ο κοινός παρονομαστής...
Είμαι ο ελάχιστος κοινός διαιρέτης όσων ζω...
Όλες οι σκέψεις μου...
Οι άνθρωποι που περνάν από πάνω μου...
Άλλοτε σαν αέρας κι άλλοτε σαν ρούχα...
Καλοκαιρινά κι ανάλαφρα ή χειμωνιάτικα και ζεστά...
Μπαίνουν σε άπειρους συνδυασμούς.
Μια φωτογραφία από την Ναύπακτο λοιπόν...
Μια άλλη από την Ανάφη..ή από το Λονδίνο...
Και μαζί τους η Μ. ,η Σ. ,η Β. ....
Να φτιάχνουν αθροίσματα που διαιρούνται από εμένα...
Και το αποτέλεσμα ακέραιο...
Ή μήπως όχι...;
Tuesday, February 26, 2008
Ζωή σαν κολάζ...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
mono esy xereis (kai an...) :o)
Ναύπακτος... εκεί που φτιάχνονται τα καράβια (των ονειροταξιδιών μας...)
εκνευριστικά ακέραιο
ακέραιο και παντός και καιρού...
Ως συνήθως, καταπληκτικό.
Καλό μήνα και καλή εβδομάδα.
Που εχεις χαθει εσυ βρε?
...το αποτέλεσμα? γεμάτες ντουλάπες μα άδεια ψυχή...?
Post a Comment