Tribute στον Χρόνη Μίσσιο, ένα αριστερό παρα-εκλογικό όνειρο λίγο μετά την λήξη μιας αιώρησης...

Αυλαία...
κυματιστή βελούδινη αγκαλιά...
άφησα δύο σταγόνες γάλα,
να στολίζουν το στήθος σου...

Χανόταν η πόλη
στα πρωϊνά της σύνεφα...
σκορπισμένα,
ασημόμαυρα τούλια...

Σσσσσ....
δεν έχουν τα μαργαριτάρια όνομα...
στην αγκαλιά της πεφταστέρισσας θάλασσας
κυλώ πάνω στις μάζες χωρίς όγκο...
ανάμεσα σε όστρακα σπασμένα και φανούς θυέλλης...

Χορεύω πάνω στο storm jib που αντινεμώνει...

Εσύ εκεί έξω...Χαμογέλα ρε...τι σου ζητάνε ?