Έχω γίνει σχήμα ασύμμετρο,
μη κανονικό ως συνηθίζεται να αποκαλείται...
Ο κανόνας κι ο διαβήτης δεν αρκούν,
εγκαταλείπουν το πεδίο μπρος την χαοτική μου όψη...
Μα κάτι με ορίζει...
κάποιες μυστήριες εξισώσεις συνορεύουν και μαζί μου...
τα απογεύματα τις βλέπω αχνά,
να σχηματίζονται πάνω στις αλλαγές της ώρας...
γνέφοντας χαρούμενες μόλις τις αντιληφθώ...
Γαλήνη...
Friday, July 18, 2008
Comfortably numb...
Thursday, July 17, 2008
Κι όμως γυρίζει...
Μια φίλη σήμερα με ρώτησε τι σχέση πιστεύω πως έχει η θερμοκρασία με τον χρόνο ή την ταχύτητα...
Άρχισα, ως καλός επιστήμονας..., να προσπαθώ να την κάνω να ακριβολογήσει με ερωτήσεις του τύπου: "τι εννοείς θερμοκρασία..;", "καταλαβαίνεις την διαφορά από τη θερμότητα...;", "έχεις υπόψη σου την θεωρία της σχετικότητας...;", "ξέρεις τι είναι εντροπία...;" και άλλα τέτοια...
Μάταια, γιατί πολύ απλά η φίλη μου διαισθανόταν κάτι στο οικείο της σύμπαν κι ήθελε να το εξερευνήσει...χωρίς μαθηματικά εργαλεία και γνώσεις αστροφυσικής...
Τότε είναι που σκέφτηκα για πρώτη φορά εδώ και καιρό πως όλη αυτή η εκπαίδευση που έχω υποστεί επί πάνω από 15 χρόνια, όσο κι αν με διευκολύνει μερικές φορές να τακτοποιώ το μυαλό μου, άλλες με εμποδίζει να σκεφτώ πραγματικά δημιουργικά...like a 3-year old...που λένε και στο χωριό μου...
Πίστευα πως το να είσαι "επιστήμονας" δεν είναι ασύμβατο με το να είσαι "καλλιτέχνης"...
Μπας κι είναι τελικά ;
Tuesday, July 15, 2008
Smile :)
Συνήθως όταν αναρωτιέμαι για το αν κάτι θα πάει καλά...δεν πάει...
Να όμως που διαψεύστηκα...:)
Και πολύ το χαίρομαι !
Tuesday, July 1, 2008
Wednesday, June 25, 2008
Ηλιοστάσιο...
Περπάτησα για λίγο,
δίπλα σε άγνωστους ανθρώπους..
και χαμογελούσαμε...
Μέχρι να μάθεις όλα είναι εύκολα...
Έπειτα μέσα στα στενά,
σαν να ένιωσα ένα tet-a-tet...
με την μικρή κατάλευκη γλυκιά απάτη...
τη νόσο των ψυχοδυτών...
Με είχες προειδοποιήσει,
για το μέγεθος αυτής της ώρας...
την σμίκρυνση του σκότους...
Ήξερα λοιπόν...
Η νύχτα πέθανε στην αγκαλιά της μέρας...
Tuesday, June 17, 2008
....
Σου γράφω από ένα τσιμεντένιο κήπο...
κάτι ασυναρτησίες για τον χρόνο,
τις εποχές που διαδέχονται η μια την άλλη,
σαν συνθήματα στους τοίχους...
ή σαν διαφημίσεις...
Λοιπόν...
Σήμερα πέρασα ξανά απ' την πλατεία...
και τον μεγάλο δρόμο...
θυμάσαι που σου' χα πει πόσο μου αρέσει τις νύχτες...?
πως ένιωθα σαν ταξιδιώτης μέσα στην κοιλιά του κύτους...
μα δεν φοβόμουν την ασίγαστη πείνα του...
Κι όμως...
το πρωϊ αυτή τη φορά δεν σήκωσε την πόλη μου,
στα δροσερά του ακροδάχτυλα...
μικρά κουκούτσια ελπίδας επίχρυσης...
δεν βρέθηκαν κάτω από τα πόδια μου...
μόνο σκόνη...
και μια επίγνωση βασανιστική...
"όχι άλλα θαύματα φίλε"...
φοβάμαι...
Wednesday, June 11, 2008
Thursday, June 5, 2008
Hovering thoughts...
I so longed to be a tree...
in a rain forest...
to grow orchids on my back...
and breathe gently under the moonlight...
Esse est percipi...
For my mind is a vacant lot...
where shadows race...
and ashes lovingly scatter themselves upon me...
Tuesday, June 3, 2008
Παραμύθι...
Ένα χαμόγελο,
με μάτια κλειστα...
Δάχτυλα και χείλη,
άφησαν πατημασιές στο πρόσωπο σου...
Γιατί με έφερες εδώ ;
ρώτησες...
Σου 'πα πως κάτω απ' το τσιμέντο της πλατείας,
κοιμάται ένα θηρίο...
Πως πίσω απ' τις πολυκατοικίες,
κυνηγιούνται γκρίζα ελάφια...
Τίποτα νέο...
Τότε είδα τα πόδια σου γυμνά,
να δροσίζονται στην άσφαλτο...
τα μαλλιά σου στο μαύρο χρώμα της γιορτής,
να τυλίγονται στο μπαλκόνι σαν κισσός...
Ένα μεσημέρι στην πόλη...
Λίγα βήματα απ' την άκρη του κόσμου...
Wednesday, May 28, 2008
Dancing...
Last night I held in my hands
a tangle of silk and fury...
...your desires...
Our embrace sunk deep...
and we fell...
unto a world electric...
Sharpened sweetness,
charcoal hair flying wild in the heat...
my eyes kissed the silver linings on your face...
One more, I said...
one more spiral for an ignorant soul...
left to bleed in bliss...
On the dance floor...
Saturday, May 17, 2008
Selective focus...
Σιωπηλή οδός.
Μεσημεριάτικη απώλεια,
μια απόσταση σιγαστήρας...
Ο κόσμος ηλεκτρόπλοιο
λικνίζεται στοχαστικά
στην τελευταία ατομική στιβάδα...
Συγκεντρώνω τις σκέψεις μου σιγά σιγά...
Έτσι θα καούν πιο εύκολα...
Monday, May 5, 2008
The wait...
Να σου πω,
θυμάσαι μήπως το μίγμα του φωτός ;
ήλιος και βολφράμιο 50-50...
και λίγη συννεφιά για να μην πικρίζει...
Αλλά μάλλον όχι,
που να θυμάσαι εσύ
τέτοια ασήμαντα πρωϊνά...
τέτοιες συνταγές για το άπιαστο...
Όπως κι αν έχει,
εγώ θα ετοιμάσω και σήμερα...
ένα μικρό όνειρο για τον καφέ σου...
μα την συνταγή δεν στην ξαναλέω...
Δική μου η τέχνη αυτή...
Friday, April 25, 2008
Invisible Light...
Ξέρω πλέον,
ζω για τα πάνω
και τα κάτω του κόσμου...
για το αμέσως πριν...
και το αμέσως μετά το "μαζί"...
για το φως που δεν βλέπεις...
για τους ήχους που δεν ακούς...
για έναν ήλιο που ζεσταίνει το χιόνι
και ένα δροσερό αέρα στην μέση του καλοκαιριού...
την σφυρίχτρα της σιωπής,
μόνο οι σκύλοι κι εγώ θα την αφουγκραστούμε...
Tuesday, April 22, 2008
Visit logbook...
Stage 1..."Radio nights"
Radio Gaga, freddie boy...
στην νύχτα με τα ακρωτηριασμένα όνειρα γνωριστήκαμε...
μα από ένα έρεβος αρωματισμένο κομμάτι
δεν είσαι πλέον...
Rapid eye movement girl...και χάνεσαι...
Λυπάμαι...
Stage 2..."Face a la mer"
Μια εβδομάδα σε fast forward...
έμεινα να αντιπαραβάλλω
την ζωή μου με των άλλων...
αγαπημένη μου, ένα όραμα είναι το σχήμα των ματιών σου σήμερα.
Ευτυχώς...
Stage 3..."Cellphone magic"
"Έχετε νέο μήνυμα"
Μα γίνεται με πεθαμένες λέξεις νέο μήνυμα...?
Με νοήματα αφημένα για χρόνια
να ντύνουν τα ύφαλα πλοίων...?
Ανόργανα πλέον...
Ακίνδυνα...
Stage 4..."A train ride that would have been..."
Διαπερνώντας τον κόσμο σου,
απ' το πέτο μου κρεμόταν,
μια κάρτα...ενδεικτικό στοιχείο εισόδου...
Δεν το είχα καν αντιληφθεί...
"Επισκέπτης"...
Στην έξοδο την κράτησα...
Ίσως χρειαστεί.
Monday, April 14, 2008
The weather is not the storm...
Γιατί μια καλή συμβουλή είναι σπάνιο πράγμα...και ακόμα πιο σπάνια έρχεται πάνω που την χρειαζόσουν...
Thanks...
Thursday, April 10, 2008
Ξημέρωμα...
Ο ήχος...
συνάρτηση ένα προς ένα και επί,
Από το εσώτερο τοπίο
προς το παλλόμενο κομμάτι celluloid
που συνήθισες να λες
"σύνολο των πραγματικών"...
Ο ήχος...
αντίπαλος με τον χρόνο,
από ένα σφάλμα στο πεδίο ορισμού
πρόσωπα ακυρωμένα...βομβαρδισμένα...
άνισο το στιγμιότυπο
άνισος κι ο κόσμος χωρίς κυματιστές εντάσεις...
τα κλειδιά της ευγλωτίας έχουν παραδοθεί στην σιωπή...
αυτή ταξιδεύει σαν γύρη με τον άνεμο τις νύχτες...
κάθεται στις ψυχές και κουβεντιάζει με τις ώρες...
υ.γ. Αφιερωμένο σε σένα που η ευχή σου επισκιάστηκε από τα db...Θυμήσου όμως πως πολλές φορές οι ευχές πραγματοποιούνται όταν το περιμένεις λιγότερο...
Tuesday, April 1, 2008
Chill...
Whilst flirting with Perpetuity...
the most unwelcome guest of all...
It dawned upon me that...
I am the Tide...
Let then the Sand give way upon my arrival..
for as gentle as Time...
I shall not prove to be...
Nor as swift...
Wednesday, March 26, 2008
Friday, March 21, 2008
Thursday, March 20, 2008
A line...
Έτσι λοιπόν μαθαίνει κανείς...
πως οι γραμμές συχνά είναι καθαρά προσωρινές...
και εύκολα κανείς τις ποδοπατά...
συχνά χωρίς αντίσταση...
σαν σκιές...
αρκεί να το συνειδητοποιήσει...
Wednesday, March 19, 2008
Saturday, March 15, 2008
Friday, March 14, 2008
Ορίζοντας...
Χαράματα...
Σε λίγο το τραίνο θα αρχίσει να κυλάει...
Για Νέα Υόρκη...
Κι εγώ θα είμαι σε λίγο για πρώτη φορά στην Πόλη των Πόλεων...
Έτσι απλά...
Thursday, March 13, 2008
Θυμήθηκα...
Κάθε φορά που βλέπω αυτές τις μέρες νεκροταφείο, στης New England τα μέρη όπου τριγυρνώ σκέφτομαι τους στίχους του Lovecraft από το "The call of Kthulu"...
"That is not dead, which can eternal lie...
and yet with strange aeons...
death may die..."
Wednesday, March 12, 2008
I wish I was sailing...
Υδάτινη πολιτεία κι η Βοστόνη...
κυριαρχεί το νερό...στην πόλη...και στην ζωή των ανθρώπων...
όμορφα...
Tuesday, March 11, 2008
Παιχνίδι...
"Ίσως να 'ναι μια παράκρουση, βέβαια, ή ίσως θεία παρέμβαση ή ίσως μια απεγνωσμένη προσπάθεια να οικειοποιηθούμε κάτι σ' ένα κόσμο που τίποτα δεν μας ανήκει. Ή πάλι μπορεί να αυτές τις στιγμές να καταλαβαίνεις άξαφνα όλο το μάταιο του κόσμου κι αυτό σε γεμίζει με μια αστεία έπαρση. Γελούσα. "
Τάσος Λειβαδίτης, από το "Βιολέτες για μια εποχή"
Sunday, March 9, 2008
Ex altis...
Μόνος...
σ' ένα ημιφωτισμένο ουρανό,
που αναλύει το ψύχος του
σε τόνους του πάγου...
Νιώθω ακίνητος...
"καταδύομαι μαζί σου...", είχες γράψει.
ταλαντεύεται το σκάφος
από κλωστές των αιθέρων αιώνιες κρεμασμένο...
Ξεκίνησα...
Wednesday, March 5, 2008
Face a la mer...
Σκέψου...
μια πίστα στην άκρη της θάλασσας...
πίστα από βράχια...
ή καλύτερα από λάβα πετρωμένη...
λάβα πεπρωμένη...
Κι έπειτα χόρεψε...
ντυμένη στα χρώματα του πετροκέρασου...
με ένα ζευγάρι παπούτσια...
φτιαγμένο από σύννεφα και βροχή...
ίσως και λίγα δάκρυα...
Με το πρώτο "μαρκάρισμα" θα σε συναντήσω...
στο άγριο φως ενός απογεύματος...
στα μάτια σου ο ορίζοντας,
θα με κοιτά ανεξερεύνητος...
και θα γελάς...
Γέλιο σαν σταγόνες πάνω στο νερό...
ύδωρ επί ύδατος...
υγρό το σώμα...
υγρή κι η ψυχή...
ΔΕΗ...
Μιας και μόλις ήρθε πάλι το ρεύμα στο σπίτι είπα να μοιραστώ μια φωτό που έβγαλα το καλοκαίρι στην Μεγαλόπολη...Λίγο πριν από την καταστροφή...
Tuesday, February 26, 2008
Ζωή σαν κολάζ...
Ένα καλοκαίρι χρόνια πριν στην Ναύπακτο...
Με μια άλλη γυναίκα...
Με μια άλλη αγκαλιά κι άλλες σκέψεις...
Νομίζω πως δεν είμαι ο κοινός παρονομαστής...
Είμαι ο ελάχιστος κοινός διαιρέτης όσων ζω...
Όλες οι σκέψεις μου...
Οι άνθρωποι που περνάν από πάνω μου...
Άλλοτε σαν αέρας κι άλλοτε σαν ρούχα...
Καλοκαιρινά κι ανάλαφρα ή χειμωνιάτικα και ζεστά...
Μπαίνουν σε άπειρους συνδυασμούς.
Μια φωτογραφία από την Ναύπακτο λοιπόν...
Μια άλλη από την Ανάφη..ή από το Λονδίνο...
Και μαζί τους η Μ. ,η Σ. ,η Β. ....
Να φτιάχνουν αθροίσματα που διαιρούνται από εμένα...
Και το αποτέλεσμα ακέραιο...
Ή μήπως όχι...;
Monday, February 25, 2008
Wednesday, February 20, 2008
Out there...
"Άνοιξε λίγο τα μάτια"
είπε η Γυναίκα...
και το βλέμμα της χαϊδεψε
τα σπασμένα κομμάτια ουρανού πάνω στο δρόμο...
"Θέλω να βλέπεις την νύχτα καθώς μας ερωτεύεται"
τα χείλη της είχαν χρώμα από λιωμένα σύννεφα
γεύση από πορείες και ανεπαίσθητες αλλαγές του καιρού...
χείλη ανεμολόγια...
"Άκου τα φορτηγά"
της απάντησε...
"Δες τα ίχνη τους..σαν ιστορίες"
Ίχνη από μελάνι...
Μελάνι στην άσφαλτο...
Tuesday, February 19, 2008
Addictions...
Όλοι έχουμε κάποιoν...
Φαντάζομαι...
Αλλά μπορεί να κάνω λάθος...
Μες' τους αχνούς κανείς βλέπει ότι θέλει...
Sunday, February 17, 2008
...ποίησης παίγνιο...
στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.
Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι
με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη
ο ήλιος, θάνατος μέσα στους θανάτους.
Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει,
για να ζυγίσει, μια "ελλιπή" μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.
Βάσις, Φρουρά, Εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ' ακούσουμε την μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης,
πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.
Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
"υπάρχω;" λες, κι ύστερα "δεν υπάρχεις!"
Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος Νομάρχης.
Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.
(από τα Ποιήματα και Πεζά, Ερμής 1972)