Ένα χαμόγελο,
με μάτια κλειστα...
Δάχτυλα και χείλη,
άφησαν πατημασιές στο πρόσωπο σου...
Γιατί με έφερες εδώ ;
ρώτησες...
Σου 'πα πως κάτω απ' το τσιμέντο της πλατείας,
κοιμάται ένα θηρίο...
Πως πίσω απ' τις πολυκατοικίες,
κυνηγιούνται γκρίζα ελάφια...
Τίποτα νέο...
Τότε είδα τα πόδια σου γυμνά,
να δροσίζονται στην άσφαλτο...
τα μαλλιά σου στο μαύρο χρώμα της γιορτής,
να τυλίγονται στο μπαλκόνι σαν κισσός...
Ένα μεσημέρι στην πόλη...
Λίγα βήματα απ' την άκρη του κόσμου...
Tuesday, June 3, 2008
Παραμύθι...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!! :)))) Να'σαι καλά!
καλησπέρα!
με την ίδια υπέροχη μουσική...
και στοργικά λόγια.
δεν μπορώ να το νοιώσω αλλοιώς.
'στοργικά' με φτάνουν...
χχχχχχχχχ
τελικά η διαδικτυακή ποίηση ανθεί!
χορεύει το μελάνι σου πάνω στην άσφαλτο....
Post a Comment