Sunday, September 30, 2007

Burma

Κυριακή βράδυ και προσπαθώ να οργανώσω λίγο τις σκέψεις μου...πάντα μου έμοιαζαν ένα μικρό παζλ οι 7 άγνωστες μέρες της επόμενης εβδομάδας...Λίγο χαζολόγημα στο YouTube για τίποτα ενδιαφέρον...λίγο διάβασμα...λίγο τηλεόραση χωρίς ήχο (μην ξεχνάμε έχει και προγραμματικές δηλώσεις, τι να ακούσεις δηλαδή ???)...λίγο μια γλυκιά αγωνία ότι η επόμενη εβδομάδα θα φέρει μια εξέλιξη...λίγο μια ενδόμυχη συναίσθηση ότι μάλλον δεν θα την φέρει...

Αυτά...

Και ενώ λέω ότι πρέπει να προσπαθήσω σήμερα να μην ξενυχτήσω...να βάλω από νωρίς το ραδιόφωνο να παίζει δίπλα από το κρεβάτι και να ακούω με το ελεύθερο αυτί (εκείνο που δεν είναι χωμένο ανάμεσα στα μαξιλάρια !)...

Συνάντησα ένα βιντεάκι...και αμέσως ήθελα να ακούσω κι άλλα...κι άλλα...

Και κάθε τι που έβλεπα μου έσφιγγε το στήθος ακόμα περισσότερο γιατί καταλάβαινα πως έχω ξεχάσει...έχω ξεχάσει να νοιάζομαι για πολλά πολλά έξω από τον μικρόκοσμο μου...

Και πέρα από τα σύνορα μου κάποια άλλα αυτιά ακούν πράγματα που κι ο απόηχος τους μόνο είναι ένα τρομακτικό βουητό...

Και κάποια άλλα μάτια βλέπουν τους εφιαλτές μου στ' αλήθεια...με σάρκα και οστά...

Y.Γ. http://www.bbc.co.uk/burmese

9 comments:

Bliss said...

apopse dn 8elw na dw efialtes
8elw na zhse ligo sto pa8amu8i mou
egwistikh stash men
alla etsi einai h fush mas
pote na noiazomaste
kai pote na eimaste gia ton eauto mas k mono...
pairnw rolo antifatiko loipon

the navigator said...

δεν ήθελα (εντάξει το ομολογώ...το ήθελα !) να αναστατώσω...ίσως μέσα σου να βρεις απαντήσεις και για τα εκτός τεκταινόμενα...

Καλώς ήρθες...

Dawkinson said...

όταν φοβάσαι ακόμα και την αναπνοή σου... απίστευτες συνθήκες. και να φανταστείς, ότι αυτή τηνεξαθλίωση, την επιβάλλει ο ένας άνθρωπος στον άλλο. ο,τι χειρότερο κυκλοφορεί στο ζωικό βασίλειο...

άντε να κοιμηθείς μετα...μπλογκάρεις μέχρι πρωίας..

astrion said...

Πρωί Δευτέρας και η πραγματικότητα κατάφατσα στην οθόνη μου...
Πόσο χαζά μοιάζουν η γρατζουνιά στο χρώμα του αμαξιού μου, το καινούργιο ζευγάρι παπούτσια... Πόσο μικρά, πόσο τίποτα...
Πόσο σπαρακτικό, η μάνα να βλέπει το μωρό της να ξεψυχάει στην αγκαλιά της...
Κι εμείς? Απλώς αλλάζουμε σελίδα...

3 parties a day said...

Λοιπόν καμιά φορά σκέφτομαι ότι ζω στον κόσμο μου, που έχει το μέγεθος ενός αρακά...

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ said...

Eίδες πως χανόμαστε και εμείς μέσα στην ασήμαντη καθημερινότητά μας. Eίδα το ταινιάκι που έχεις και αισθάνθηκα άσχημα … Mπράβο σου.

the navigator said...

@dawkinson

Ω, ναι...πράγματι, το ξενύχτι το έχεις στο τσεπάκι με κάτι τέτοια...

@stelina

Welcome aboard ! Κάποιοι ευτυχώς δεν αλλάξαμε σελίδα...π.χ. εσύ ! Ίσως να μπορούμε ακόμα κάτι να κάνουμε

@3pad

Σαν τον "Μικρό Πρίγκηπα" κι εσύ, ε ? Κάτοικος του μικροσκοπικού πλανήτη...Να ΄ξερες κι για μένα πόσο πικρή είναι η διαπίστωση καμμιά φορά...dum spiro spero, ίσως να διευρυνθεί το γνωστό μου σύμπαν στο μέλλον αν το προσπαθήσω αρκετά...

@δε μασάμε ρε

Καλώς ήρθες...ευχαριστώ αν και δεν χρειάζεται...όλοι παλεύουμε με την συνείδηση μας και εμένα χτες με έσκισε...με έπαιξε στο μισό γήπεδο...

a_lexia said...

Πραγματι. Εδώ οι βαρικούλες εξακολουθούν να αρμενίζουν... Καλημέρα Navigator. Εχεις δίκιο

the navigator said...

@a-lexia

ετεροχρονισμένα...

διαπιστώνω ότι όλο και κάποια βαρκούλα διακόπτει για λίγο το αρμένι...ίσως λέω...μπορεί...